برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای
امین عالی پور؛ محمود شارع پور
چکیده
در پی سیاست مسکن مهر در ایران، از سال ۱۳۸۶ مجتمعهای مسکونی مختلفی در سرتاسر کشور ساخته شد. مسکن علاوه بر تأمین سرپناه، باید نیازهای اجتماعی ساکنان را نیز برآورده نماید که حاصل آن را میتوان به‌صورت احساس رضایت، احساس امنیت و احساس تعلق در ساکنان آن‌ها مشاهده کرد. با توجه به اینکه برخی از مجتمعهای مسکن مهر، دولتی و برخی دیگر ...
بیشتر
در پی سیاست مسکن مهر در ایران، از سال ۱۳۸۶ مجتمعهای مسکونی مختلفی در سرتاسر کشور ساخته شد. مسکن علاوه بر تأمین سرپناه، باید نیازهای اجتماعی ساکنان را نیز برآورده نماید که حاصل آن را میتوان به‌صورت احساس رضایت، احساس امنیت و احساس تعلق در ساکنان آن‌ها مشاهده کرد. با توجه به اینکه برخی از مجتمعهای مسکن مهر، دولتی و برخی دیگر خودمالکی بودند؛ برخی در داخل محدوده و برخی دیگر در خارج محدوده شهر بودند، در این مطالعه به مقایسه احساس رضایت، احساس امنیت و احساس تعلق ساکنان در مجتمعهای مسکن مهر مختلف (داخل/خارج محدوده و دولتی/خودمالکی) پرداخته شده است. بر این اساس، تمام مجتمعهای مسکن مهر بزرگ در دو شهر بابل و بابلسر (درمجموع ۱۳ مجتمع) انتخاب شدند که بر اساس روش نمونهگیری طبقه‌بندی‌شده، تعداد ۳۴۶ پرسشنامه به روش سیستماتیک در این مجتمعها تکمیل شد. به دلیل اینکه توزیع داده‌ها نرمال نبود، برای مقایسه متغیرها در مجتمعهای مختلف، از آزمون‌های ناپارامتریک کراسکال- والیس و من- ویتنی و برای بررسی رابطه آن‌ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتیجه تحقیق نشان داد که تفاوت احساس امنیت/رضایت/تعلق میان مجتمعهای داخل و خارج محدوده معنادار است و هر چه از داخل به سمت خارج محدوده برویم از میزان احساس امنیت/رضایت/تعلق کاسته میشود؛ اما تفاوت معناداری میان مجتمعهای دولتی و خودمالکی وجود ندارد.
